Popatrzmy na Chrystusa, jego śmierć i zmartwychwstanie. Oto dar, praktyczny wyraz niczym nie zasłużonego miłosierdzia Boga. Oto skarb, dla którego warto stracić wszystko, by go posiąść. Oto nadzieja która nigdy nie przeminie, dziedzictwo, które nigdy nie zwiędnie, zbawienie, które już czeka gotowe, … jeszcze tylko chwilę trzeba wytrwać, by go doświadczyć…

Znacie werset z Listu Pawła do Tytusa 1,12, który cytuje słowa Epimenidesa? W Biblii Ekumenicznej ten werset brzmi tak: „Powiedział ktoś z nich, ich własny prorok: Kreteńczycy zawsze kłamcy.” Epimenides, który sam był  Kreteńczykiem, mówi o Kreteńczykach, że są kłamcami. Czy Epimenides mówi prawdę o kłamiących Kreteńczykach czy może kłamie?

Czy filozofia może nam jakoś pomóc w zbliżeniu się do Tego, Co Ostateczne, Nieskończone i Nieuwarunkowane, a co w ramach naszej tradycji religijnej nazywamy „Bogiemˮ? Tak, ale nie w taki prosty i bezpośredni sposób, jak to się niektórym wydaje…