„Człowiek jest miarą wszechrzeczy”- to hasło do którego (w różny sposób) odwołują się różne podejścia antropocentryczne. Skrajny antropocentryzm czy ekskluzjonizm stawia człowieka ponad przyrodą, traktując go jako jej „pana”, „władcę” przyrody.

Pogląd przeciwstawny, biocentryzm  (inkluzjonizm) zrównuje człowieka z innymi istotami żyjącymi, traktując go jako homogeniczną część przyrody. Uważa, że należy szanować prawa wszystkich istot żywych z pozycji całości, powstałej jako sieć ich wzajemnych powiązań.

Termin speciesism (dyskryminacja gatunkowa) ukuł Richard D. Ryder, brytyjski psycholog w ramach krytyki stosowanej w naukach przyrodniczych, w tym psychologii, wiwisekcji na początku lat 70. XX w. Niedługo potem pojęcia speciesism i antispeciesism zostały rozpropagowane przez filozofa Petera Singera.

Według Singera postawa, w której przyznaje się wyższość interesów własnego gatunku nad interesami innego gatunku, jest równoważna postawie przyznającej pierwszeństwo interesom własnej rasy lub płci. Singer swoją niezgodę na dyskryminację gatunkową wiąże z utylitaryzmem, czyli poglądem mówiącym, że moralnym obowiązkiem jest powiększanie sumy szczęścia jak największej liczby osób, przy czym za osoby uważa istoty zdolne do odczuwania bólu, a więc mające w swoim interesie unikanie cierpienia.

Ekocentryzm rozszerza biocentryczne wartościowanie, uznając, że zarówno natura ożywiona, jak i nieożywiona posiada wsobną wartość. Formułuje swoje wskazania normatywne z pozycji całości, i to nie tylko biosfery, ale całej ekosfery. Wyraźnie jest nurtem holistycznym. W tym ujęciu, kryteria prawa do życia ekocentryzm wyprowadza nie tyle z wewnętrznego celu każdego indywidualnego bytu, ale z jego roli w całości, w integralności i w zdolności do przetrwania ekosystemów życia

Dyskusje w nurcie poszukiwania odpowiedzi na pytanie, jaka jest nasza relacja z przyrodą wskazują na różne stanowiska, książka „Teologia zwierząt Andrew Linzey`a to ważny głos w dyskusji o miejscu zwierząt w świecie i o tym, jak chrześcijańska teologia może przyczynić się do właściwego ich traktowania. Papież Franciszek w swoje encyklice „Laudato Si” pokazuje kierunek ekologicznego nawrócenia, w tym duchu pisze „Boskie zwierzęta” Szymon Hołownia. A ekokrytyka (m.inn. animal study) proponuje analizę tekstów kulturowych świadomie lub nie inscenizujących relację człowieka z przyrodą (np. motywy w literaturze opisujące Bieszczady a Puszczę Białowieską).

Wykład odbywa się w ramach Międzykulturowej Akademii Trzeciego Wieku

Z tekstów dramatycznych, zarówno antycznych jak i nowożytnych, powolnie „ulatuje” ciało. To skutek długotrwałego lekceważenia i zapominania w olbrzymiej mierze wynik też wynik pruderyjnych praktyk translatorskich. Wykład ma być częściowym chociaż odtworzeniem, lub też przypomnieniem tych znaczeń związanych z cielesnością, które uchodzą już uwadze współczesnego czytelnika, słuchacza czy widza.

Wykład odbywa się w ramach Międzykulturowej Akademii Trzeciego Wieku

Niezwykłe historie z życia Edyty Stein – świętej Teresy Benedykty od Krzyża, Niemki żydowskiego pochodzenia, doktor filozofii i męczennicy Kościoła Katolickiego. Kim była obecna patronka Europy? Jaka jest historia jej nawrócenia i życia? Wykładowca przeprowadzi nas przez miejsca i wydarzenia ważne dla bohaterki, równocześnie pokazując jak wpływały na jej życiową drogę.

Wykład odbywa się w ramach Międzykulturowej Akademii Trzeciego Wieku

Bach i Händel romantyzmu: Feliks Mendelssohn-Bartholdy

Wykład odbywa się w ramach Międzykulturowej Akademii Trzeciego Wieku

Książki dla kobiet i tych, którzy są jak kobiety – czyli rola dawnej literatury jidysz w piśmiennictwie żydowskim

Wykład odbywa się w ramach Międzykulturowej Akademii Trzeciego Wieku

Z pasją o książce: Dyskusyjny Klub Książki. Prowadzenie: mgr Anna Bogowska.

Zdobywca Międzynarodowej Nagrody Bookera 2018, uhonorowana Literacką Nagrodą Nike, jedna z najgłośniejszych i najszerzej komentowanych powieści ostatnich lat.

Co mamy wspólnego z biegunami – prawosławnym odłamem starowierców, ludźmi, którzy zło oswajają ruchem? Ile jest w nas z biegunów?

Od dawnych sułtańskich pałaców przez siedemnastowieczne gabinety osobliwości po współczesne hale odlotów – Olga Tokarczuk zabiera czytelników w niezwykłą podróż przez różne miejsca i czasy. Zaprasza do wspólnego oswajania migotliwej, fragmentarycznej rzeczywistości, do porzucania utartych szlaków. Ta powieść nie ma granic – dzieje się na całym świecie.

Tokarczuk udało się w sposób niezwykły, inteligentny i wrażliwy przedstawić otaczający nas świat. Fascynująca powieść! – TV ORF

Bohaterami tej książki są nomadzi i koczownicy, nieprzywiązani do własnych korzeni. Kobiety wożące w torebkach zapasowe szczoteczki do zębów na wypadek nagłej podróży i mężczyźni umiejący spakować cały swój dobytek w 10 minut, zawsze gotowi do drogi. Proza Olgi Tokarczuk przekonuje, iż poczucie ładu wszechświata dostępne jest każdemu, o ile tylko podróżuje. – Marta Cuber, „Polityka”

Oryginalna, pasjonująca i znakomicie napisana. – „Le Figaro”

Spotkanie odbywa się w ramach Międzykulturowej Akademii Trzeciego Wieku.

Czy chrześcijaństwo zakopuje swój talent?

Wykład odbywa się w ramach Międzykulturowej Akademii Trzeciego Wieku